15 julio 2009

...

Volver no significa subir al avión que te devuelve a tu ciudad. Ese es el primer paso, el estado intermedio se desarrolla en los días, tal vez meses (cruzo los dedos y pienso en días, en lugar de meses) posteriores.

Hace exactamente un mes que me despedí de mi nueva vida para regresar a la de siempre, a la que yo creía que nunca más iba a ser la misma. Una vez más: estaba equivocada.

Como decía Toni: las cosas no han cambiado tanto, vosotros no habéis cambiado tanto, ni yo, que creía lo contrario, he cambiado tanto. Aunque ahora mire de otra manera, todo sigue estando en su lugar. Como siempre.


Creo que ya estoy de nuevo en casa.

4 comentarios:

Unknown dijo...

Oooohhh!!! Bienvenida!!!

Anónimo dijo...

Avui m'he despertat passejant per les afores de Florència.
Trobo a faltar els teus textos, i més...
Petons d'un oncle llunyà.

C. dijo...

E., quant de temps...

jo també trobo a faltar els meus textos, suposo que tot són èpoques, i que ara aquest blog amb nom cortazariano ja no té massa sentit, tot i que en va tenir i molt.

Espero que tot vagi bé.

Antonio M. dijo...

Hola C., acabo de descubrir tu blog mientras buscaba leer un párrafo que no recordaba con precisión de Cortázar, ese que tienes aquí en tu blog de 62/Modelo para armar, y me he quedado leyendo un poco más, y luego otro poco más. Me encanta el gran Julio y parece que tu también lo haces, y me ha gustado mucho lo que he visto por aquí, quiero decir,que me gusta como escribes y que es una pena que no sigas ayudandonos a matar brújulas, un saludo desde un poco más al sur y bona nit maca.